De rol van politieke fantasieën tijdens de Biodiversiteitstop

Veel klimaat- en biodiversiteitsdoelen starten als fantasie, als wens. Zo poneerde een groep ecologen de slogan Nature Needs Half: als we op de helft van de aarde natuurbescherming doorvoeren, kan de biodiversiteit herstellen. Op de Biodiversiteitstop in Canada stelt de EU voor: laten de 30% van de aarde beschermen. ‘Die percentages zijn nergens op gebaseerd’, zegt Behagel, onderzoeker bij Bos- en Natuurbeheer. ‘We weten echt niet of de biodiversiteit herstelt als we die wensen van 50% of 30% doorvoeren. Het zijn politieke fantasieën.’

Behagel bestudeert wat die fantasieën eigenlijk betekenen. ‘Sommige wensbeelden leggen we bij anderen neer, ze hebben geen consequenties voor onszelf. We willen bijvoorbeeld de natuur in het Amazonegebied redden, maar willen ook onze biefstuk blijven eten en koffie drinken. Andere wensen vragen om een transformatie van onszelf. We moeten onze maatschappij veranderen, onze consumptie matigen, anders halen we ons wensbeeld voor de natuur nooit.’

Hij gaat naar de conferentie in Canada om te kijken welke fantasieën de deelnemende landen op tafel leggen. Komen ze met een verhaal dat het herstel van biodiversiteit bij anderen neerlegt of willen ze zelf veranderen? En met welk verhaal willen ze de anderen overtuigen? Behagel: ‘Hoe krijg je andere mensen zover dat ze gaan meedoen? Meestal lukt dat niet met rationele argumenten, je moet appelleren aan gevoelens, verlangens en emoties van de ander. Dus ik ben benieuwd welke overtuigingen de deelnemers gaan delen.’

Diplomatie tijdens internationale conferenties

Behagel bestudeert dus de diplomatie tijdens internationale conferenties en hij krijgt daarbij hulp van masterstudente Layla Gegout. Zij gaat tijdens de Biodiversiteitstop onderzoeken wat deelnemers hebben geleerd van de vorige biodiversiteitstop in 2010. Die top bleek geen succes; geen van de doelen die de regeringen toen afspraken, zijn gehaald. Behagel: ‘Ze spraken af om meer soorten te beschermen, maar ondertussen gingen landen meer vis vangen, meer palmolie en soja verbouwen en meer runderen houden, waardoor de ontbossing en uitsterven van soorten doorging. Layla gaat uitzoeken of die mislukking invloed heeft op de aanpak van de deelnemers nu. Gaan ze het nog eens proberen, op ongeveer dezelfde manier, of willen ze het nu anders aanpakken?’

Onderwijs

Behagel heeft deze informatie ook nodig voor een vak van hem, Advanced Environmental International Politics and Diplomacy, waarin hij studenten de internationale onderhandelingen laat naspelen. In dit spel komen tien ‘actorgroepen’, waaronder de EU en Afrikaanse landen, met voorstellen en moeten ze onderhandelen om tot een gezamenlijke verklaring te komen. ‘Ik moet dit onderwijselement weer eens updaten, ik wil het zoveel mogelijk op de werkelijkheid baseren.’